Z przeszłości

Wszyscy bogaci, wpływowi, eleganccy. I zależni od polityków – uosobienie czaru i szpetoty elit II Rzeczypospolitej. Z jednym wyjątkiem.

Jeśli myślisz, że dzisiejsze plemienne dziennikarstwo to wynalazek współczesny, weź do ręki gazety II Rzeczypospolitej.

Nieistniejący od 18 lat krakowski dziennik sportowy „Tempo” powraca za sprawą filmu dokumentalnego. Jego autor Wojciech Molendowicz przyznaje, że na tym dzienniku się wychował.

Media tworzone przez władzę zawsze potrafiły komplementować swoich politycznych patronów. Choć wydaje się, że w kategorii „miłość do władzy” rządowe i samorządowe media dochodzą właśnie do mistrzostwa, to jednak – umówmy się – przy stylu sprzed 100–200 lat współcześni autorzy brzmią zaledwie jak adepci trudnej sztuki komplementowania. Oto próbki.

„Krwawy Maciek by tego nie wymyślił”, ewentualnie „Jak za towarzysza Szczepańskiego” – po każdym propagandowym materiale „Wiadomości” wraca wspomnienie Macieja Szczepańskiego, szefa Telewizji Polskiej za czasów Edwarda Gierka.