Pożegnania

Henryk Jerzy Chmielewski, ps. „Papcio Chmiel”, urodził się ur. 7 czerwca 1923 roku w Warszawie. Zmarł wczoraj, 21 stycznia 2021. Był jednym z najbardziej znanych polskich grafików i rysowników. Jest autorem kultowej serii komiksowej „Tytus, Romek i A’Tomek”. Miał 97 lat.

Stanisław Remuszko zmarł 26 grudnia 2020 r. Był dziennikarzem, publicystą, działaczem społecznym, współzałożycielem naszego stowarzyszenia, sąsiadem z Osiedla. Prowadził blog „Stanisława Remuszki” (remuszko.pl) – podało w niedzielę na Fb Stowarzyszenie Spółdzielców Osiedla „Jary”.

W wielu 64 lat zmarł Wojciech Borowik – od 12 lat prezes Stowarzyszenia Wolnego Słowa, a w ostatnich latach także członek rady programowej Polskiego Radia. Był zakażony koronawirusem.

Smutna wiadomość dla całego środowiska dziennikarskiego i akademickiego, smutna wiadomość dla Śląska. 12 grudnia odszedł Prof. dr hab. Jerzy Mikułowski Pomorski, nasz Mistrz, wieloletni pracownik Zakładu Dziennikarstwa UŚ (1984-2012). To niepowetowana strata dla świata nauki.

Zmarł Bogdan Widera, popularny publicysta, wieloletni współpracownik Radia Katowice znany z audycji „Czy to prawda, że?” i licznych Szkół Bardzo Wieczorowych”.

Świat sportu pożegnał Andrzeja Gowarzewskiego – piłkarskiego encyklopedystę numer jeden. Z jego odejściem do jakiegoś niebiańskiego wydawnictwa pogodzić mi się trudno, bośmy razem z tym inżynierem-architektem nie tylko zabawili dwa lata na podyplomowym Studium Dziennikarskim Uniwersytetu Warszawskiego, lecz także zaczęli niemal jednocześnie praktykować w 1970 roku w stołecznym oddziale katowickiego „Sportu” na Wiejskiej.

Z Andrzejem Niedobą, autorem słów do słynnej w całych Beskidach pieśni „Szumi jawor”, pisarzem, reportażystą, dramaturgiem pracowałam kilka lat w śląskim tygodniku społeczno-kulturalnym ,,Tak i Nie”. Potem utrzymywaliśmy przez lata przyjazny kontakt. Nie był przekonany do kobiet dziennikarek, zwłaszcza zajmujących się reportażem. Mawiał: ,,Mąż, dziecko jedno, potem drugie i po pisaniu.” Ale gdy ten scenariusz się nie spełniał, cieszył się i wspierał. Zawsze serdecznie, potem już nie tylko jako starszy, ale po prostu mądry kolega. Sam też czasem prosił o radę. Był góralem – dżentelmenem, szanującym własną i cudzą pracę, bo w takiej atmosferze się wychował.