Urodził się 18 grudnia 1944 roku w Łącku na sądecczyznie. Należał do pokolenia, które z ubogiego regionu rolniczego tłumnie wyruszyło w Polskę po społeczny awans. Studiował filologię romańską we Wrocławiu, a później ukończył podyplomowe Studium Dziennikarskie na Uniwersytecie Śląskim.
Pierwszą pracę podjął w 1967 roku w redakcji “Wieczoru” jako dziennikarz-stażysta. Poznając specyfikę pracy w popołudniówce stopniowo awansował do stanowiska redaktora. Dzięki znajomości języka francuskiego zaproponowano mu pracę w wydziale propagandy ówczesnego Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Katowicach. Było to w 1970 roku, gdy wraz z awansem Edwarda Gierka otwierała się możliwość współpracy z różnymi francuskimi instytucjami.
Do redakcji „Wieczoru” wrócił w 1974 roku już na stanowisko sekretarza redakcji. Wtedy także zaczął w swojej publicystyce posługiwać się pseudonimem Paweł Łącki. Rok później został redaktorem naczelnym „Górnika”, gazety osiągającej 200 tysięcy nakładu, wydawanej przez Wojewódzką Radę Związków Zawodowych. Do „Wieczoru” wrócił po raz trzeci w 1981 roku jako zastępca naczelnego, pół roku później był już naczelnym.
Antoni Faron był członkiem PZPR od 1964 roku, pełnił funkcję I sekretarza POP w redakcji „Wieczoru”, a od 1977 roku do marca 1981 roku I sekretarza OOP – prasy związkowej przy WRZZ w Katowicach. Od 1984 roku sprawował mandat radnego MRN w Katowicach. W okresie pracy w katowickiej popołudniówce pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Regionalnego Społecznego Komitetu Opiekuńczego przy redakcji „Wieczoru”.
Od 1975 roku był członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, a następnie SD PRL i SD RP; od 1981 roku w Klubie Publicystów SDP w Warszawie pełnił kolejno funkcje: sekretarza, wiceprzewodniczącego i przewodniczącego; od 1974 roku należał także do Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Francuskiej w Katowicach.
W chwili ogłoszenia stanu wojennego znalazł się w wąskim gronie dziennikarzy powołanych do redagowania „Trybuny Robotniczej”, jedynej gazety ukazującej się w regionie do połowy stycznia 1982 r.
W uznaniu dokonań został uhonorowany: Srebrnym Krzyżem Zasługi w 1976 roku i Złotym Krzyżem Zasługi w 1983 roku, a także Srebrną i Złotą Odznaka „Zasłużony w rozwoju województwa katowickiego”.
W 1986 roku Antoni Faron został redaktorem naczelnym „Dziennika Zachodniego”. Zastąpił na tym stanowisku swojego byłego szefa, redaktora naczelnego „Wieczoru”, a później „Dziennika Zachodniego” Janusza Durmałę.
Kiedy latem 1988 roku wybuchły strajki w jastrzębskich kopalniach, śląskie media próbowały jeszcze bronić swojej pozycji. Po wyborach czerwcowych 1989 roku, gdy zapadła decyzja o upaństwowieniu, a potem o likwidacji PZPR-owskiego koncernu RSW „Prasa-Książka-Ruch”, część zespołu „Dziennika Zachodniego” założyła spółdzielnię pracy, z nadzieją na przejęcie gazety. Bez skutku.
1 czerwca 1990 roku likwidator RSW odwołał Antoniego Farona z funkcji redaktora naczelnego. Od tego czasu znikł on z pierwszego planu życia publicznego, później w gronie eks-redaktorów ancien régime`u próbował jeszcze uruchamiać nowe pisma, bez większego powodzenia. Od 2004 roku, będąc już emerytem, zajmował się m.in. działalnością w samorządzie gospodarczym.
Zmarł nagle 22 maja 2014 roku w Katowicach.