Urodził się 26 grudnia 1939 roku w Kretkach koło Brodnicy (obecnie województwo kujawsko-pomorskie), skąd wyjechał w 1946 roku do Lubania (dolnośląskie), gdzie mieszkał z rodzicami, ojcem Emilem i matką z domu Kamińskiej, do marca 1955 roku.
Od 1955 roku zamieszkał w Katowicach, gdzie zdał maturę w Liceum im. Wilhelma Piecka (VIII Liceum Ogólnokształcące im. Marii Skłodowskiej-Curie w Katowicach). Po rocznej pracy w kopalni „Katowice” rozpoczął studia polonistyczne w Wyższej Szkole Pedagogicznej. Zakończył je absolutorium. Dwa lata później uzyskał magisterium w nowo-powstałym Uniwersytecie Śląskim (dyplom numer 22). Był już wówczas od trzech lat etatowym pracownikiem Redakcji Audycji Literackich w Polskim Radiu w Katowicach.
W roku 1967 wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, w rok później przyjęty został do Związku Literatów Polskich i Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Z tych wszystkich organizacji wystąpił na początku stanu wojennego. Potem od 1993 roku należał jedynie do Górnośląskiego Towarzystwa Literackiego.
Od 1 stycznia 1965 roku – 21 grudnia 1972 roku pracował w Polskim Radiu Katowice jako zastępca kierownika redakcji audycji literackich.
Począwszy od 2 stycznia 1973 roku do 31 sierpnia 1981 roku pełnił kolejno funkcje: kierownika działu kulturalnego „Panoramy”, z-cy redaktora naczelnego „Panoramy”, redaktora naczelnego „Panoramy”.
Od 1971 do końca 1981 roku związany był z katowickim tygodnikiem „Panorama”, gdzie pełnił funkcję kierownika działu kulturalnego, a w ostatnim – „solidarnościowym” – roku 1981 redaktora naczelnego. Rozpoczął wtedy współpracę z Kazimierzem Kutzem. W Zespole Filmowym „Silesia” od momentu jego powołania w 1972 roku do połowy lat siedemdziesiątych zajmował stanowisko kierownika literackiego.
Niezweryfikowany w stanie wojennym, podjął pracę jako nauczyciel języka węgierskiego w katowickim X Liceum Ogólnokształcącym, z którym związany był przez trzy lata. Na zaproszenie Wilhelma Szewczyka współredagował dwutygodnik „Poglądy”, przez pewien czas godząc pracę nauczyciela-hungarysty z pracą w redakcji. Następnie pełnił funkcję kierownika działu literackiego tygodnika „Tak i Nie”.
W roku 1990 wrócił do Polskiego Radia w Katowicach, gdzie pracował do czasu przejścia na emeryturę. Radiu pozostawał wierny. Jego felietony regularnie pojawiały się na antenie m.in. w cyklu „dzień dobry panie Felku”. Sentyment do rozgłośni zaowocował także książką „Róg Ligonia i Królowej Jadwigi”, wydanej z okazji 70-lecia Polskiego Radia w Katowicach.
Od 1995 roku współredagował miesięcznik społeczno-kulturalny „Śląsk”, gdzie był zastępcą redaktora naczelnego, a w ostatnim okresie kierownikiem działu literackiego.
Zmarł 12 kwietnia 2015 roku w Katowicach. Pochowany został 16 kwietnia 2015 roku na cmentarzu przy ul. Francuskiej w Katowicach. Uroczystościom pogrzebowym przewodniczył abp Damian Zimoń.
Był poetą, prozaikiem i eseistą. Wśród jego książek są powieści „Urodzony w święto zmarłych” i „Dysharmonia caelestis” (nominacja do nagrody Nike 2005), tom esejów „Ćwiczenia z wygnania” (nominacja do Cogito 2009) i tomy wierszy „Związek zgody”, „Wir” czy „Trzy dni nieśmiertelności” (finalista Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius 2010″).
Tłumaczył literaturę hiszpańską i węgierską. Przede wszystkim przez lata popularyzował w Polsce dzieła Sandora Maraiego (1900-89). Przetłumaczył m.in. jego „Żar”, „Księgę ziół”, „Występ gościnny w Bolzano”, „Krew świętego Januarego”, „Pierwszą miłość”, „Dziedzictwo Estery” i „Wyspę”.
Był także autorem słuchowisk – za scenariusz “Pokoju z widokiem na wojnę polsko-jaruzelską” został laureatem festiwalu Dwa Teatry w Sopocie w 2007 roku. W konkursie Prix Italia to właśnie słuchowisko o kopalni Wujek uznano za jedno z trzech najlepszych na świecie.
Wśród licznych nagród, honorów i innych dowodów uznania, które cenił sobie wysoko była nagroda Peleryny za tom „Związek zgody” i nagroda Prezydenta Katowic w 1993 roku. W 1997 roku został Honorowym Obywatelem Lubania, w którym spędził kilka lat wczesne lata swojego życia (1947-1955).
Feliks Netz odznaczony został m.in. Złotym Krzyżem Zasługi w 1994 roku, Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” w 2005 roku, Nagrodą Artystyczną Marszałka Województwa Śląskiego w 2012 roku.
x x x
21 marca 2017 roku w Katowicach-Piotrowicach przy ulicy Barcelońskiej 14, w domu pisarza i tłumacza powstał Salon Polsko-Węgierski im. Feliksa Netza jako miejsce spotkań twórców z obu krajów, nie tylko pisarzy, ale także reprezentantów innych dziedzin i nauki i sztuki.