KRRiT podtrzymuje stanowisko dotyczące must carry/must offer

KRRiT podczas posiedzenia 22 maja 2018 r. podtrzymała stanowisko z 30 lipca 2013 r. dotyczące obowiązków operatorów i nadawców w związku z zasadą must carry/must offer.

Jak jednocześnie poinformowała KRRiT, biorąc pod uwagę wątpliwości związane z koniecznością respektowania praw nadawców, każde rozprowadzanie programu wymaga uzyskania stosownej zgody nadawcy (np. poprzez podpisanie umowy).

Przypomnijmy. Zgodnie ze stanowiskiem KRRiT z 30 lipca 2013, do grupy podmiotów mogących korzystać z uprawnień przewidzianych art. 43 ust. 1 ustawy o radiofonii i telewizji należy zaliczyć operatorów IP TV. Z analizy ustawodawstw innych państw należących do Unii Europejskiej wynika, że wiele z nich również uznało, że zasadę must carry, must offer stosuje także wobec operatorów IP TV.

Art. 43. ust. 1. ustawy o radiofonii i telewizji nakłada na operatora rozprowadzającego program obowiązek must carry/must offer czyli rozprowadzania programów TVP1, TVP2, regionalnego programu rozpowszechnianego przez TVP S.A., POLSAT, TVN, TV4, TV PULS. Obowiązek rozprowadzania regionalnego programu telewizyjnego dotyczy regionalnego programu telewizyjnego właściwego dla danego obszaru. Zgodnie z art. 43 ust. 2 ustawy o radiofonii i telewizji, nadawca, który rozpowszechnia program wymieniony w art. 43 ust. 1. nie może odmówić operatorowi rozprowadzającemu program w sieci telekomunikacyjnej zgody na rozprowadzanie tego programu, ani też uzależnić udzielenia takiej zgody od uiszczenia jakiegokolwiek wynagrodzenia, w tym w szczególności z tytułu udzielenia licencji za korzystanie z nadania. Jak podkreślała Rada w 2013 r., realizacja obowiązku udostępnienia programu przez nadawcę będzie oceniana przez KRRiT z uwzględnieniem zasady nemo plus iuris ad alium transferre potest quam ipse habet (tzn. nikt nie może przenieść na drugą osobę więcej praw, aniżeli sam posiada).

Jak wskazywała Rada pięć lat temu, programy objęte zasadą must carry/ must offer – powinny być dostępne w każdym oferowanym przez operatora pakiecie. Jednak ustawa nie odnosi się do obowiązku bezpłatnego oferowania jakichkolwiek usług – w tym bezpłatnego dostarczania programów określonych w art. 43. ust. 1 ustawy o radiofonii i telewizji. Nie nakazuje także wprowadzania do oferty wszystkich programów rozpowszechnianych w Naziemnej Telewizji Cyfrowej.