Był Człowiekiem wielkiego serca, otwartym na ludzi i sprawy, jakie ich otaczały. Stale ciekawy, bacznie przyglądający się ludziom, zawsze życzliwie. Pełen dobrej woli i chęci zrozumienia, a jeśli sytuacja tego wymagała zwyczajnej pomocy, bo jedynie tak pojmował człowieczeństwo.
Urodził się 26 września 1939 roku w Tuczempach (w powiecie jarosławskim).
W 1963 roku ukończył studia na Wydziale Przemysłu Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Katowicach.
Po studiach związał się z Polskim Radiem w Katowicach, rozpoczynając w tej rozgłośni swoją dziennikarską pracę. Awansował po roku do stanowiska publicysty.
Od 1961 roku był członkiem PZPR, a po jej rozwiązaniu SLD.
W latach 1969 – 1970 był osobistym sekretarzem Edwarda Gierka.
W okresie późniejszym, w latach (1972-1980) był redaktorem naczelnym „Wieczoru” – popularnej katowickiej popołudniówki, od 1980 do marca 1981 roku zastępcą redaktora naczelnego „Trybuny Robotniczej”, a następnie dyrektorem i redaktorem naczelnym Ośrodka Telewizyjnego w Katowicach. W stanie wojennym, w styczniu 1982 roku, po weryfikacji, został odwołany z tego stanowiska, ponieważ nie podpisał przedstawionej mu przez ówczesne władze listy 111 osób do zwolnienia.
W stanie wojennym był animatorem, współtwórcą i redaktorem naczelnym tygodnika „Tak i Nie” (1983-1990), a także kwartalnika „Tak i Nie – Śląsk” (1986-1990), w których w znacznej mierze znaleźli swe miejsce dziennikarze niezweryfikowani.
Będąc z wykształcenia ekonomistą postanowił wykorzystać swoje kwalifikacje. Ta tak charakterystyczna dla niego chęć działania sprawiła, że w latach (1994-2001) został członkiem Rady Nadzorczej ING-BSK Banku Śląskiego, a następnie (1990-2001), prezesem i prokurentem prywatnej firmy „Monopol” Sp. z o.o..
W tamtym okresie był radnym miasta Katowice, a potem, kandydując z Sojuszu Lewicy Demokratycznej w okręgu bielskim, został wybrany posłem do Sejmu IV kadencji.
W 1999 roku został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
W 2005 roku wycofał się z polityki, wracając do przedsięwzięć biznesowych.
Jest autorem książek publicystycznych: „Między nie a tak”, „Mój osobisty PIT” oraz wspomnieniowej „Moja melodia PRL-u”.
Był wieloletnim członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, a następnie Stowarzyszenia Dziennikarzy Rzeczypospolitej Polskiej, przez kilka kadencji członkiem Prezydium Zarządu Głównego SD RP, prezesem Zarządu Oddziału SD RP w Katowicach, a ostatnio Honorowym Prezesem Oddziału SD RP w Katowicach.
Redaktor Kazimierz Zarzycki zmarł nad ranem w czwartek, 16 kwietnia 2020 roku.
Koleżanki i Koledzy
z Oddziału Stowarzyszenia Dziennikarzy RP
w Katowicach