Tadeusz Arpad Olszański zmarł w zeszły piątek w Piasecznie. O jego śmierci poinformowała PAP rodzina.
W 2021 roku Olszański uznany został przez Kapitułę Plebiscytu za najlepszego dziennikarza prasowego z okazji 100-lecia ukazywania się „Przeglądu Sportowego”, zorganizowanego przez Klub Dziennikarzy Sportowych.
Tadeusz Olszański urodził się 28 sierpnia 1929 roku w Stanisławowie. Jesienią 1943 roku rodzina przeniosła się na Węgry, a on uczęszczał do polskiego gimnazjum w Balatonboglar. Potem zaczął się kolejny etap życia. W Opolu, gdzie osiedliła się po wojnie rodzina zdał maturę, a potem w 1952 roku Wydział Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego.
Tadeusz Olszański w „Sztandarze Młodych”, TVP i „Polityce”
Przez wiele lat kierował działem sportowym „Sztandaru Młodych”, był zastępcą redaktora naczelnego „Sportowca”, zastępcą redaktora naczelnego redakcji sportowej TVP, kierował także działem olimpijskim wydawnictwa Krajowej Agencji Wydawniczej.
Zainicjowana przez niego na łamach „Sztandaru Młodych” w 1963 roku akcja w związku z wzrastającą brutalnością w sporcie i nominowanie najbardziej dżentelmeńskiego sportowca (został nim wówczas bokser Zbigniew Pietrzykowski) dała początek nie tylko w Polsce, ale także na arenie międzynarodowej idei promowania zasad fair play.
Relacje Olszańskiego z igrzysk były pełne niezwykle interesujących informacji opisujących kariery i dramaty znakomitych olimpijczyków, od Nurmiego, Kusocińskiego, Owensa i Carla Lewisa, które opisał w „Osobistej historii olimpiad”.
Tadeusz Olszański tłumaczył literaturę węgierską
Kolejną pasją Olszańskiego był literatura węgierska, przetłumaczył ponad czterdzieści powieści i dramatów, w tym niezwykle popularną w świecie powieść dla młodzieży „Chłopcy z Placu Broni” Ferenca Molnara.
Przez cztery lata do 1990 roku był dyrektorem Ośrodka Kultury Polskiej w Budapeszcie, a w latach 1990-1994 korespondentem Polskiego Radia i telewizji na Węgrzech i Jugosławii.
Potem związał się do końca aktywności zawodowej z tygodnikiem „Polityka”, współpracując jako dziennikarz sportowy, komentował także sprawy związane wydarzeniami na Węgrzech i w krajach bałkańskich.
W książce „Kresy Kresów Stanisławów” Olszański powrócił do swoich korzeni, czyli do trzeciego po Krakowie i Lwowie miasta Galicji – Stanisławowa. W ostatniej książce „Było, minęło, zostało w pamięci” wydanej w 2022 roku napisał: „Żyłem dla pisania i z pisania. Byłem dziennikarzem, nie tylko sportowym, a także tłumaczem literatury węgierskiej, korespondentem radia i telewizji, w sumie jednak chyba najbardziej pisarzem”.
Współpracował z redakcjami „Dookoła Świata”, „Boksu”, „Perspektyw”, „Szpilek”, „Zdrowia” „Gentlemana” i „Urody”. Otrzymał nagrodę Fair Play UNESCO za książkę napisaną z Janem Lisem „Czysta Gra”.