Przez wiele lat organizowała konkurs „Po naszymu, czyli po śląsku”. W pracy dziennikarskiej zabiegała o godne i właściwe miejsce śląskiej kultury oraz gwary w dziedzictwie kultury narodowej. Ale, co ciekawe sporo ludzi uważało, że jest… przeciwniczką języka śląskiego. To dlatego, że sprzeciwiała się staraniom części regionalnych środowisk i organizacji o ustawowe uznanie godki za język regionalny. Ona ucinała: Uważam, że to jest sprawa dla językoznawców, a nie dla polityków.
Była senatorem VI, VII, VIII i IX kadencji, w latach 2011-2015 była wicemarszałkiem Senatu, a wcześniej radną Sejmiku Województwa Śląskiego. Czym była dla niej polityka?
– Przede wszystkim pracą dla ludzi, słuchaniem ludzi, a z tym nie miałam kłopotu, bo nauczyłam się słuchać innych jako dziennikarka – mówiła w 2019 w rozmowie z red. Teresą Semik. – Do polityki powinni iść ci, którzy mają już jakiś dorobek zawodowy – uważała.
Maria Pańczyk urodziła się w 1942 r. w Tarnowskich Górach. W 1968 r. ukończyła filologię polską na Wydziale Filologiczno-Historycznym Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Opolu. Natomiast w latach 70. pracowała jako nauczycielka w szkołach powiatu tarnogórskiego.
W 1995 r. otrzymała Nagrodę im. Wojciecha Korfantego przyznaną przez Związek Górnośląski, a w 2010 r. została nagrodzona przez zarząd Polskiego Radia Złotym Mikrofonem za „ukochanie ziemi śląskiej oraz upór w propagowaniu gwary i obyczaju tego regionu”, wyróżniono ją też tytułem Ambasadora Polszczyzny Regionalnej. W 2002 prezydent RP Aleksander Kwaśniewski odznaczył ją Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.