Dziennikarka pisała o Adamie Glapińskim w cyklu artykułów „Afera KNF: frakcje PiS walczą o władzę”, „Polacy, nic się nie stało” oraz „Samobójcza taktyka PiS”. Narodowy Bank Polski miał nie odpowiadać na pytania dziennika, ale w grudniu ub.r. wystąpił do sądu o zakaz publikowania informacji o prezesie tej instytucji. Chodziło o insynuacje, że mógłby mieć związek z tzw. aferą KNF.
NBP żądał przeprosin, usunięcia z internetu i wydań papierowych fragmentów opublikowanych tekstów, w których według banku – „sugerowano niezgodne z prawem działania organów NBP”, a zakaz miałby obejmować także social media.
Sąd: usunięcie tekstu z wydań papierowych niemożliwe
Redakcja „Gazety Wyborczej” otrzymała pisemne uzasadnienie decyzji Sądu Okręgowego w Warszawie, w którym uzasadniono, że żaden z trzech kwestionowanych artykułów nie narusza dobrego imienia banku centralnego. Według sędziny zajmującej się sprawą instytucji nie wolno utożsamiać z poszczególnymi osobami, które w niej pracują lub sprawują tam funkcję.
Kolejnym powodem braku uzasadnienia dla zakazu publikacji miał być fakt, że według sądu żaden z tekstów nie dotyczył działalności banku centralnego, oraz nie dotyczył działalności Adama Glapińskiego jako prezesa NBP, a jako „działacza politycznego – wieloletniego bliskiego współpracownika Jarosława Kaczyńskiego i sojusznika szeroko rozumianego obozu rządzącego”.
Według sądu Dominika Wielowieyska w swoich tekstach nie opisała także powiązań w strukturach Narodowego Banku Polskiego, a relacje personalne pomiędzy instytucjami państwa. Natomiast zarzuty postawione przez nią w artykułach nie dotyczyły wykonywania obowiązków prezesa banku centralnego, a działalności politycznej Adama Glapińskiego. Dodano, że zakaz publikacji może być ustanowiony tylko wtedy, gdy nie sprzeciwia się temu ważny interes publiczny, a w tej sytuacji „opinia publiczna niewątpliwie powinna mieć dostęp do wszelkich informacji dotyczących funkcjonowania tej instytucji” i informacje „muszą być pełne – nie mogą pomijać ewentualnej roli Adama Glapińskiego w omawianych wydarzeniach z tej tylko przyczyny, że pełni on funkcję prezesa NBP”.
Sąd podał również, że „zakazanie Wielowieyskiej publikowania informacji na temat roli, jaką odegrał Glapiński w aferze KNF oznaczałoby uniemożliwienie wykonywania jej powinności dziennikarskich wynikających z Prawa prasowego”. Niedopuszczalne miało być także żądanie usunięcia tekstów z wydań papierowych „Wyborczej”, ponieważ według sądu „jest to niemożliwe”.
NBP pozwał „Wyborczą”
Narodowy Bank Polski pozwał spółkę Agora, wydawcę „Gazety Wyborczej” oraz zacytowanego w tekście posła PO Sławomira Neumanna za tekst „Glapiński. Bez niego nie byłoby PiS”. Padły w nim słowa, że „Chrzanowski to człowiek Glapińskiego” oraz „Chrzanowski to wierny asystent i wykonawca poleceń Glapińskiego”. Instytucja żąda 100 tys. zł odszkodowania za naruszenie dóbr osobistych banku oraz przeprosin.
Jak opisywaliśmy szczegółowo jesienią ub.r., „Gazeta Wyborcza” zdecydowanie najlepiej sprzedaje się w piątki, a najgorzej od wtorku do czwartku. Według danych ZKDP od stycznia do sierpnia ub.r. w piątki średnia sprzedaż ogółem „GW” wynosiła 157 841 egz. przy 239 053 egz. nakładu, we wtorki – 65 024 egz. przy 124 756 egz. nakładu, w środy – 68 022 egz. przy 133 703 egz. nakładu, a w czwartki – 68 925 egz. przy 131 858 egz. nakładu.
Według danych ZKDP w ub.r. średnia sprzedaż ogółem „Gazety Wyborczej” wynosiła 94 527 egz., o 14,8 proc. mniej niż rok wcześniej.
Natomiast portal Wyborcza.pl w listopadzie ub.r. zanotował 7 mln realnych użytkowników i 63,29 mln odsłon, wobec 5,99 mln użytkowników i 56,36 mln odsłon w listopadzie 2017 roku (według badania Gemius/PBI).