Ostatni raz publicznie Stanley Greene wystąpił na tegorocznej gali World Press Photo – jego pokaz był niesamowitą lekcją fotografii prasowej i tego, czym jest zawód fotoreportera. – Zrobił na wszystkich uczestnikach gali ogromnie wrażenie – mówi Maria Mann, członkini jury Grand Press Photo 2017. Na wieść o śmierci Greene na swoim facebookowym profilu napisała: „We were blessed with this precious gift from Stanley Greene” (Cenny dar Stanley’a Greene’a był dla nas błogosławieństwem).
Stanley Greene urodził się w 1949 roku w Nowym Jorku. Rodzice podarowali mu aparat, gdy miał 11 lat. Jako nastolatek był członkiem Czarnych Panter i aktywistą przeciwko wojnie w Wietnamie. We wczesnych latach swojej kariery dał się poznać jako autor „Zachodniego frontu”, unikalnej dokumentacji punkowej sceny w latach 70. i 80. w San Francisco. Spotkania z przyjacielem W. Eugene’em Smithem spowodowały, że zainteresował się fotodziennikarstwem i rozpoczął studia fotograficzne. Zawodowo zaczął od fotografowania dla magazynów, pracował jako fotoreporter dla „New York Newsday”.
W 1986 roku przeprowadził się do Paryża. Zaczął dokumentować wydarzenia na świecie: m.in. upadek muru berlińskiego, upadek komunizmu i Związku Radzieckiego. Był jedynym zachodnim fotoreporterem, który relacjonował pucz w Moskwie w 1993 roku. Greene był potem m.in. w Sudanie Południowym, by dla francuskiego „Globe Hebdo” fotografować wojnę i klęskę głodu; pojechał do Bhopalu w Indiach, by zrobić raport o następstwach zatrucia gazem Union Carbide. W 1994 roku został zaproszony przez Lekarzy bez Granic, by dokumentować ich wysiłki mające na celu zapobieżenie epidemii cholery w Rwandzie i Zairze. Dokumentował także wojny w Górskim Karabachu, Iraku, Sudanie, Darfurze, Afganistanie, Kaszmirze, Libanie.
Od 1991 do 2007 roku był członkiem paryskiej Agence Vu. Od 1993 roku pracował w Moskwie dla francuskiego dziennika „Libération”, tygodników „Paris Match”, „Time”, „The New York Times Magazine”, „Newsweek”, „Le Nouvelle Observateur” i innych. Od 1994 do 2001 roku dokumentował konflikt w Czeczenii – te zdjęcia przyniosły mu szczególne uznanie. Część prac Greene’a została opublikowana w książce „Dans Les Montagnes Ou Vivent Les Aigles” (1995). On sam jest autorem albumu „Otwarta rana: Czeczenia 1994–2003” (2003), a także książki „Czarny paszport” (2010). W 2007 roku Greene dołączył do NOOR Agency.
Stanley Greene należy do utytułowanych fotoreporterów. Otrzymał pięć nagród w konkursie World Press Photo, jest laureatem nagrody W. Eugene’a Smitha i nagrody Alicii Patterson, jak też nagrody PIPAK (International Albert Kahn Planet) i innych.