Stowarzyszenie Dziennikarzy RP w Katowicach

To już czwarta edycja konkursu, nagradzającego wyróżniających się dziennikarzy, autorów książek oraz osoby życia publicznego. Kapituła Konkursu wybrała w zeszłym tygodniu nominowanych, którzy powalczą o Nagrody “Newsweeka” im. Teresy Torańskiej. Prezentujemy listę nominowanych.

Konkurs im. Teresy Torańskiej to wspólna inicjatywa redakcji tygodnika “Newsweek Polska” oraz powołanej w 2013 r. Fundacji im. Teresy Torańskiej. Wyróżnienia mają na celu propagowanie kultury słowa w życiu publicznym oraz promowanie autorów znaczących materiałów dziennikarskich i postaw prospołecznych. – Konkurs wrósł już w środowisko dziennikarskie i uzyskał znaczącą rangę społeczną. Świadczą o tym rosnąca lawinowo z roku na rok liczba uczestników oraz to, że logo Nagroda “Newsweeka” im. Teresy Torańskiej pojawia się na książkach nie tylko laureatów, lecz także nominowanych. Swoisty znak jakości i uznania – mówi Leszek Sankowski, mąż Teresy Torańskiej i prezes fundacji Jej imienia. Teresa Torańska zmarła w 2013 r. Była wybitną pisarką, dziennikarką m.in. “Newsweeka”. Jest autorką bestsellera “Oni” i innych unikalnych wywiadów.

Po artykule Agnieszki Kublik w “Gazecie Wyborczej” w krytycznym tonie opisującym wyniki oglądalności i pracę redakcji „Wiadomości” TVP1 reporter programu Jarosław Olechowski skierował do dziennikarki list otwarty. – Nie po raz pierwszy w swoich tekstach stosuje Pani manipulacje i przeinaczenia. Od kilku miesięcy prowadzi Pani kłamliwą krucjatę przeciwko “Wiadomościom” – stwierdza Olechowski.

Jarosław Olechowski

W poniedziałek w serwisie internetowym “Gazety Wyborczej” ukazał się tekst Agnieszki Kublik “Jak się dziś robi “Wiadomości’? Sztuczka poprawiła wyniki oglądalności”. Dziennikarka opisała szczegółowo wyniki oglądalności głównego wydania programu od stycznia br., kiedy zmieniła się większość jego redakcji. Skupiła się na spadkach liczby oglądających w skali roku, natomiast to, że we wrześniu i październiku program pierwszy raz od stycznia miał więcej widzów niż “Fakty” TVN, powiązała z przedłużeniem o kilka minut jego ostatniej części – rozmowy z gośćmi (kontynuowanej zaraz potem w “Dziś wieczorem” w TVP Info). W tekście podano też, że w pierwszym tygodniu listopada “Wiadomości” miały niższą oglądalność od “Faktów” i “Teleexpressu”.

W artykule można też przeczytać, że szefowa programu TVP1 Marzena Paczuska od stycznia br. zarządza redakcją prawie każdego dnia, po porannym kolegium z całym zespołem rozmawia osobno z reporterami zajmującymi się najważniejszymi tematami politycznymi (dodano, że w TVP określa się ich jako “żołnierzy od polityki”). W wydaniu nie może znaleźć się nic, czego wcześniej nie obejrzała, a dostęp do systemu komputerowego z materiałami może mieć także prezes TVP Jacek Kurski. Paczuską określono jako bezwzględnie wierzącą w PiS i Jarosława Kaczyńskiego, zacytowano też odpowiedź reportera Jarosława Olechowskiego na pytanie, czy czuje satysfakcję z pracy w “Wiadomościach”: “Satysfakcję mam ogromną”. Dodano, że prezenterzy dziennika “dają twarz rządowej propagandzie”.

Na tekst w poniedziałek wieczorem odpowiedział Jarosław Olechowski, zamieszczając na Twitterze list otwarty do Agnieszki Kublik. Reporter stwierdził, że w rozmowie z nią inaczej wyraził się o swoim zadowoleniu z pracy, ponadto nie pozwolił na zacytowanie tego w artykule. – Nie chciałem być cytowany, bo Pani konsekwentnie odmawia wypowiedzi dla “Wiadomości” – uzasadnia Olechowski. – Dlaczego nie uszanowała Pani woli swojego rozmówcy? To są te wysokie standardy dziennikarskie, którym rzekomo jest Pani wierna? – pyta.

Reporter “Wiadomości” zarzuca Agnieszce Kublik, że kolejny raz oparła swój tekst na manipulacjach i przeinaczeniach. – Od kilku miesięcy prowadzi Pani kłamliwą krucjatę przeciwko “Wiadomościom”. W recenzjach naszych materiałów pomija Pani wątki i wypowiedzi – tak by wykazać ich rzekomą jednostronność. Wypowiedzi ekspertów i polityków przedstawia Pani jako nasz redakcyjny komentarz. Swobodnie żongluje Pani faktami i danymi, tak by pasowały do założonej z góry tezy artykułu – wylicza Jarosław Olechowski. – Kilka miesięcy temu zadzwoniłem do Pani żeby zwrócić uwagę na ten problem. Nie chciała Pani ze mną rozmawiać – zaznacza.

Jego zdaniem “Gazeta Wyborcza” nie tylko krytykuje, lecz także obraża, często ordynarnie, dziennikarzy “Wiadomości”. – W swoim najnowszym tekście nazywa mnie Pani „żołnierzem od polityki”. O Pani mówią “cyngiel Michnika”. Jednak nigdy w publicznej dyskusji nie posunąłbym się do nazwania Pani w ten sposób. Cóż inaczej zostaliśmy wychowani – ocenia Olechowski.

Wiktor Pilarczyk objął stanowisko prezesa regionalnego oddziału Polska Press Grupy w Gdańsku. Zastąpił Tomasza Niskiego, który rozstał się ze spółką.

Wiktor Pilarczyk

Do zadań Pilarczyka należy zarządzanie i rozwój oddziału w Gdańsku. Polska Press Grupa wydaje w tym regionie “Dziennik Bałtycki”, 19 tygodników lokalnych, serwis internetowy dziennikbaltycki.pl oraz lokalne wydanie naszemiasto.pl.

Wiktor Pilarczyk z Polska Press związany jest od stycznia 2011 roku, wówczas pełnił funkcję doradcy zarządu. Dwa miesiące później został prezesem biura reklamy. W przeszłości pracował w PKN Orlen, CEPD Management oraz GSI SI-Group.

W Telewizji Polskiej rozpoczyna się program dobrowolnych odejść – dowiedział się “Presserwis”.

Zgodnie z decyzją zarządu Telewizji Polskiej z programu będą mogli skorzystać etatowi pracownicy TVP, którzy wystąpią z takim wnioskiem do 12 grudnia br. i otrzymają zgodę pracodawcy. Rozwiązanie umowy o pracę nastąpi do 31 grudnia b.r.

Biuro prasowe telewizji nie odpowiedziało nam w poniedziałek, jakie odprawy przewidziano dla odchodzących ani jakiego zmniejszenia zatrudnienia w wyniku tego programu spodziewa się zarząd TVP. Z naszych informacji wynika, że podstawową propozycją dla odchodzących jest odprawa w wysokości dziewięciomiesięcznego wynagrodzenia. Z kolei pracownicy będący w okresie ochrony przedemerytalnej mają otrzymywać kwoty zależne od tego, ile lat brakuje im do osiągnięcia wieku emerytalnego.

Na koniec września b.r. TVP zatrudniała 2893 osoby (na 2869 etatach).

Wojciech Surmacz będzie nowym kierownikiem naczelnej redakcji gospodarczej Polskiego Radia. Zastąpi na tym stanowisku Roberta Lidke – dowiedział się portal Wirtualnemedia.pl.

Wojciech Surmacz

Według naszych ustaleń Wojciech Surmacz obejmie funkcję szefa naczelnej redakcji gospodarczej Polskiego Radia we wtorek. Dziennikarz w poniedziałek nie chciał komentować tej informacji.

Przez ostatnie lata naczelną redakcją gospodarczą, przygotowującą informacje i audycje ekonomiczne do wszystkich stacji Polskiego Radia, kierował Robert Lidke, który z nadawcą jest związany od ok. 30 lat, był m.in. wicedyrektorem Jedynki. W latach 2007-2009 pełnił funkcję redaktora naczelnego “Gazety Prawnej”. Obecnie będzie dalej pracował w Polskim Radiu jako dziennikarz prowadzący audycje.

Wojciech Surmacz od maja 2014 roku do sierpnia br. był redaktorem naczelnym “Gazety Bankowej” i wGospodarce.pl, zastąpił go tam Maciej Wośko. Wcześniej Surmacz pracował jako dziennikarz w miesięczniku “Forbes” (w latach 2011-2014), tygodniku “Newsweek Polska” (2007-2011) i dzienniku “Puls Biznesu” (w latach 1998-2007).

Już po raz dwudziesty polskie redakcje wybierają Dziennikarza Roku. Od początku – wbrew powszechnym opiniom – to nie redakcja “Press” przyznaje ten tytuł. Otrzymuje go osoba, która zwycięża w głosowaniu redakcji.

Redakcja “Press”, jako organizator konkursu, nigdy nie głosuje. Jednak gdy rusza konkurs, często jesteśmy proszeni o przypomnienie tych dziennikarzy, którzy wyróżnili się pracą w mijającym roku.

Spełniamy tę prośbę i przedstawiamy nasze tegoroczne podpowiedzi. Głosujące kolegia redakcyjne nie muszą się nimi kierować, mają prawo wskazać dowolnych dziennikarzy pod warunkiem spełnienia wymogów regulaminu. Każda redakcja może nominować od jednego do trzech kandydatów, lecz żaden z nominowanych nie może być pracownikiem redakcji nominującej lub redakcji z nią strukturalnie powiązanych.

Termin przyjmowania zgłoszeń, wyłącznie drogą e-mailową na podany w regulaminie adres, upływa 6 grudnia br.

Marcin Kącki (“Gazeta Wyborcza”) – dziennikarz, reporter. Autor znakomitej książki “Białystok. Biała siła, czarna pamięć”, który puka do sumień Polaków zarówno “prawdziwych”, jak i prawdziwych. W tym roku trafił za to na transparenty, lecz na spotkaniach z czytelnikami wciąż drążył, jak można umieszczać obok siebie swastykę i Polskę Walczącą. Jego reportaże w “Dużym Formacie” obnażyły zaś hipokryzję tych, którzy pouczają innych, jak żyć zgodnie z zasadami.

Piotr Kraśko (TVN 24, Tok FM) – zmiana miejsca pracy odsłoniła nowe oblicze tego dziennikarza. Wygląda na to, że jako prowadzący “Fakty z zagranicy” w TVN 24 odnalazł swoje miejsce w mediach, rozwinął skrzydła, jego dziennikarstwo nabrało innego wymiaru. Umiejętnie wykorzystuje gromadzoną przez wiele lat wiedzę. Program w Tok FM prowadził już wcześniej, lecz w ostatnich miesiącach obserwujemy tam rozwój jego publicystyki.

Cezary Łazarewicz – książka “Żeby nie było śladów. Sprawa Grzegorza Przemyka” mogłaby się nie ukazać, gdyby nie upór autora, który twierdził, że warto się tym tematem raz jeszcze zająć. Napisał jedną z najważniejszych pozycji non-fiction tego roku – która w dodatku niespodziewanie trafiła w swój czas. Jest lekturą obowiązkową dla Polaków każdego sortu. Łazarewicz nie raz pokazał, że ma świetny warsztat reportera. Teraz udowodnił, że także wyczucie ważnych tematów.

Bianka Mikołajewska (Oko.press) – jeżeli ktoś sądził, że dziennikarstwo internetowe nie ma sensu i siły przebicia, prowadzony przez nią serwis Oko.press temu przeczy. Jej zespół robi to, o czym wielu dziennikarzy już zapomniało: pilnuje, sprawdza, szuka, łączy ze sobą fakty. Jedni nazywają to dziennikarstwem śledczym, inni rzetelną robotą dziennikarską, umiejętnością docierania do informacji, dokumentów i wyciągania wniosków. Dlatego prezentowane przez zespół Bianki Mikołajewskiej materiały wywoływały oddźwięk i dyskusje w środowisku.

Michał Pol (“Przegląd Sportowy”) – wykorzystując nowoczesne technologie, kierowany przez niego newsroom sportowy Grupy Onet-RASP oferuje informacje, analizy, komentarze na bieżąco, w różnych formach. Bogactwo oferty widać było np. podczas Euro 2016 czy igrzysk w Rio de Janeiro. Michał Pol łączy ponadto multimedialność z multidyscyplinarnością, szeroka wiedza czyni jego dziennikarstwo głębszym. Gdy coś ważnego dzieje się w sporcie, wszędzie go pełno: w druku, telewizji, w internetowym wideo, na Twitterze. Dziennikarz zaliczony przez “Forbesa” do 50 najbardziej wpływowych ludzi w polskim sporcie.

Magdalena Rigamonti (“Dziennik Gazeta Prawna”) – w czasach, gdy wielu dziennikarzy rozmawia już tylko z wybranymi osobami, racji innych nie uznając, ona wciąż słucha wszystkich. Jest wierna zasadzie, że najpierw trzeba wysłuchać, żeby móc ocenić. A przede wszystkim: trzeba spróbować zapytać. Jej tegoroczne wywiady w “Dzienniku Gazecie Prawnej” – m.in. z Tomaszem Zimochem, Marcinem Wolskim, Kamilem Durczokiem – pokazały, że nie ma ani złych rozmówców, ani złych pytań.

Dariusz Rosiak – kto chce zrozumieć, co się obecnie dzieje na świecie, słucha jego “Raportu o stanie świata” w Trójce, najlepszego programu radiowego o tematyce zagranicznej. Relacjonując Światowe Dni Młodzieży w Krakowie, Dariusz Rosiak stworzył w Trójce program, który bez charakterystycznego dla innych mediów zadęcia pokazywał rzeczywistą wartość takiego wydarzenia – w ciekawej formie, z ciekawymi gośćmi, z rozmowami otwierającymi słuchaczom nowe światy. Za książkę “Ziarno i krew. Podróż śladami bliskowschodnich chrześcijan” Rosiak został w tym roku nominowany do Nagrody Literackiej Nike. Ponadto otrzymał Nagrodę im. Beaty Pawlak.

Ewa Siedlecka (“Gazeta Wyborcza”) – jak się okazuje, nieznajomość prawa wśród dziennikarzy może się obrócić przeciwko nim w czasach, gdy najważniejsze wydarzenia dotyczą właśnie prawa i jego przedstawicieli. Ewa Siedlecka zajmuje się tą działką od lat i jak nikt inny potrafi wyjaśnić krok po kroku, o co chodzi w sporze o Trybunał Konstytucyjny czy wprowadzanych zmianach legislacyjnych. Śledzi każdy zgłoszony projekt, punktuje wszystkich, którzy psują prawo – niezależnie od tego, z której są opcji.  

Andrzej Stankiewicz (Onet) – przez lata można było czytać jego analizy polityczne w “Rzeczpospolitej”, teraz w Onecie. Niezależnie od tego, dla kogo pisze, Stankiewicz jako dziennikarz zajmujący się działką polityczną zawsze pisze, jak jest. Jego teksty dają nam wiedzę o politykach i ich działaniach, którą inni dziennikarze polityczni próbują dzielić na wartą i niewartą zdobycia. W czasach, gdy tylko pełna wiedza czyni obywatelami świadomymi, jego dziennikarstwo świetnie spełnia tę misję.