22 marca 2013 r. zmarł w Piasecznie redaktor Zbigniew Dutkowski, polski dziennikarz sportowy, znawca i miłośnik tenisa ziemnego. W latach 1954-1957 był członkiem Zarządu Głównego Klubu Dziennikarzy Sportowych.
Urodzony 17 grudnia 1925 roku w Rypinie, zadebiutował w dziennikarstwie w czerwcu 1947 roku jako aplikant w katowickim “Sporcie”. Od 1948 roku pracował w “Trybunie Robotniczej”, od 1952 roku do 13 grudnia 1981 kierował działem sportowym tej gazety. Na jej łamach przez 30 lat zamieszczał stały felieton “7 dni w sporcie”. Współpracował z “Tempem”, “Przeglądem Sportowym” i “Tenisem”.
Komentował przebieg igrzysk olimpijskich w: Helsinkach, Rzymie, Meksyku, Monachium, Montrealu i Moskwie, a także dwukrotnie piłkarskie mistrzostwa świata w 1974 i 1978 roku, oraz sześć mistrzostw Europy w lekkoatletyce i boksie.
Laureat II nagrody Konkursu “Złotego Pióra” Klubu Dziennikarzy Sportowych w 1961 roku napisał kilka książek, m.in.: “T – jak tenis” (1979), “150 rakiet – najlepsi tenisiści świata” (1984). Wydał także “Gwiazdy, bramki, emocje Stadionu Śląskiego” (1978).
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi. Otrzymał również Odznakę Honorową PZPN oraz Odznakę Honorową Polskiego Związku Tenisowego.
Rodzina i przyjaciele pożegnali zmarłego w wieku 87 lat, jednego z najstarszych polskich dziennikarzy sportowych Zbigniewa Dutkowskiego w środę, 27 marca na cmentarzu przy kościele Św. Katarzyny na stołecznym Służewie.
Mowę pożegnalną wygłosił dziennikarz i wydawca “Tenisa” Józef Michalski, akcentując przede wszystkim rolę, jaką odegrał redaktor Dutkowski w propagowaniu ukochanej przez siebie dyscypliny sportu, relacjonując 29 razy przebieg turnieju wimbledońskiego oraz czterokrotnie French Open.